Anke de Lange

Noord-Holland Zuid

In onze samenleving hebben lijden en de dood nauwelijks plaats, terwijl beide niet alleen
onderdeel zijn van het bestaan, maar ook – hoe tegenstrijdig dat misschien klinkt –
levensvreugde en betekenis kunnen brengen. Maar wat als je nooit hebt geleerd dat lijden
en doodgaan bij het leven horen? Hoe geef je je leven vorm als er sprake is van angst en
moeite? Hoe ga je in de laatste levensfase om met de wetenschap dat je van steeds meer
afscheid te nemen hebt? Ik merk dat mensen graag willen praten over deze onderwerpen als
ze daartoe worden uitgenodigd. Al pratende komt er misschien beweging. Soms door een
vraag die je aan het denken zet. Maar het is ook nabijheid die op een ander niveau
doorwerkt.

​